Nekadar pis ve dağınık olduğumu farkettim. Odamın kapatılan balkonuna kiler diyoruz ve burası tam anlamıyla bir çöplük. İki büyük kitaplığa gelişigüzel yığılmış dini, fantastik, romantik, bilimkurgu romanları; eski lise defterleri, üniversite ve memurluk sınavları için ders kitapları, testler.. Hepsi adeta tozun içinde yüzüyor. Odaya sığmayan yatak yüzünden duvara dayanmış baza başlığının arkasında ilk okul döneminde gerekmediği halde aldığımız dosyalar nerden geldiğini bilmediğim bir çamurla kirlenmiş. Perdeler sigara delikleriyle kaplı. Yerde küllüğü boşalttığım poşet dosyanın içi gri külden görünmüyor. Küllüğüm bir kez neredeyse evi yaktığım için her sigaradan sonra dökülen suyla çamurlaşıp ayrı bir katmana sahip olmuş. Yarısı yanık kibritler, farklı farklı sigara paketleri, soda ve soğuk çay şişeleri, peçete rulosu, kırık ütü masası, boş fotoğraf albümleri, çalışmayan pusula, suluboya ve kırık şarjlı bir led lamba yerde uzanıyor.
Oldukça dağınık ve pis fakat nezaman canım sıkılsa buraya gelip kendimi bu ortamın bana aitliğine bırakıyorum. Kıçımın şeklini alan minder de dahil her köşesinde benliğim var gibi geliyor. Bu ufak dar alan uzun süre burda durduğum her an vücudumun bir parçası gibi, bana göre şekil alıyormuş gibi geliyor.
Burayı seviyorum çünkü burası benim. Benim yapay cennetim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.