Yavaş yavaş ayrılıyordu katil yosmaların cesetleri bir bir evlerinden.
Kış, yazın üstüne ilk yağmurla boşalıp kapanıyordu her noktasına.
Toprağın üstüne el atmış ölüler yıldırımla dans ediyordu, çıldırıyordu.
Denizine kusan sarhoşa taş yağdırıyordu gökyüzü lanet okurcasına.
Uzaklarda bir çocuk, hiç örülmemiş bir duvara oturmuş, hiç yazılmamış bir şarkıyı söylüyordu.
Sonbahar güneşi sevişirken kirpiklerimle,
Gençliğim kollarımda son nefesini alıyor,
Boğuluyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.