Yer yatağında
Üstünde eski yorganıyla
Pencereye sırtını yaslamış
Islak kirpikleriyle
Eksik hissederek ölüyordu.
Saçları darmadağındı ve
Bütündü!
Islak kirpikleri.
İçten içe lanet ediyordu size,
Siz okuyan ve okumayanlar bunu,
O kadar çirkindiniz ki
Ve o kadar şiir yazılmayası!
Kendini de sevip
Beğendiğinden değildi pek,
Bu satırları yazışı.
Ama kim olduğunu bilmek istediği,
Bir kendini bulabilmesi!
Ah bu sizin suçunuzdu işte.
"Hepinize lanet olsun,
Olmayan tanrılardan!
Öyle yalnız bıraktınız ki yazılarımı!
Kendime yazıp,
Kendime okur oldum!"
Bu dünyada kendine şiir yazmak,
Hiç bu kadar zoruna gitmemişti!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.