Eskiden dinlediğim şarkıları attığım mahzenden çıkardım. Aptal dönemlerim, aptal hatalarım zamanında dinlediğim şarkıları.
Her şarkıda ayrı anılar var. Dinledikçe gözümde canlanıyorlar.
Harika hatalar yapmışım. Hepsi, birkaç yaşındaki çocuklar gibi etrafta koşturuyor müzik sürerken. Gülüp hepsinin başıma bela olacağını mırıldanıyorum.
Yüksekte bir kayanın oyuğunda ilk sevgilimin önce gözlerine sonra uçsuz bucaksız denize bakıyorum. İçimden kendime 'bazen mavi en güzel renk değildir' diye sayıklıyorum.
Yeni kesilmiş çimende yatarken uçma hayalimden vazgeçiyorum.
Teknenin üzerinde kulaklığımı takıp denizin ortasında manzaranın daha güzel olduğunu keşfediyorum.
Özgürlüğü sevilmeye tercih ederken dizlerimin üzerindeyim.
İnsanlar beni kabullenmediğinde sinirli sinirli yıkılmış duvarlarla dolu yokuşları çıkıp bu iğrenç şehri demirler kül olana dek yakacağım diyorum.
Kendi saçlarımı kesiyorum.
Kendi işimi kendim yapmam gerektiğini farkediyorum.
Yalnız kalıyorum veya kalabalıklaşıyorum.
Müzik tekrar tekrar sardığında hep farklı anılar beni kör ediyor. Ben hep gülümsüyorum.
Geçmiş geçmişse eğer tek yapabileceğim bakıp gülmekten ibaret çünkü.
Yine ayaklarımın üstündeyim.
Özgürlüğü mutluluğuma tercih ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.