Sabaha karşı,
Hoplayarak giden bir otobüsün
Camından
Kuruyup sararmış otlarla dolu
Arazinin arkasında
Doğan güneşi izledi
Güneş doğup şakaklarına vurduğunda
Yüzüne tatlı bir sevgi öpücüğü konmuşcasına
Gülümsedi.
Güneş onu nadiren öperdi.
Akşama doğru
Yine aynı zıplayan otobüste
Güneşin batışını izledi
Yine aynı otların ardından
Ve düşünmedi güneşin doğduğu yerden
Neden battığını.
Güneş onu nadiren severdi.
Ve bu hayatta zoruna en çok
Kendine şiir yazmak gidiyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.