18 yaşımdayım. 5 dakika sonra 60. yaşıma basacağım. Zaman aniden geçince toz olan filmdeki kitaplara dönüşeceğim. Önce alnım, sonra gözlerim, sonra tüm yüzüm buruşacak, akacak, gözlerim göz yuvalarımın dışındaki deriden yukarda kalacak.
18 yaşımdayım. Annem bana iyi bir insan olmayı öğretmedi. 60larıma kadar vahşet ve kaosu arzulayıp beni yok eden insanların ölümünü izleyeceğim.
18. Babam hala fotoğraflardaki büyük siyah bir gölgeden fazlası değil. Kapkara bir çocuktum, kara saçlar, kara gözler, her bebek kadar çirkin.
18. Bir ve sekiz. Sekizin yerini yakında 9a bırakışını izleyeceğim. Hala çocukken tavana bakıp kurduğum hayalleri gerçekleştirmedim.
Acaba jackob bellayı hayal ederek mastürbasyon yapıyor muydu?
Kafamın içindeki bulanık suyu ayıklamaya çalışırken düşünebileceğim en saçma şeyi düşünmüştüm.
Aşk sanırım 1 kez tadabileceğiniz yasaklı bir meyveydi.
Peki ya vahşet? Tüm aileniz gözlerinizin önünde doğransaydı aşkın bir önemi kalır mıydı?
Vahşete doyabilir miydiniz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.