Yakın olduğu tek yer ense köküm ve göz yuvalarım olan bir acım var, öyleki her içime düşüşünde gözlerimi sızlatıp ensemi kaşındıran, ama ne kafa derimi yüzmenin, ne de ağlamanın çare bulduğu bir sızıyla dolu, yamuk kafatasım.
Atamıyorum.
Onu oradan çıkaramıyorum.
Kendi çaresizliği içinde çıkarcılıktan cılız inşaat iskeletleri kurmuş, bir orgazm uğruna başkalarının ne aşklarını yakmış, kendi yönettiği vücudu ufak bir heyecan uğruna hiç etmiş, ölüme atlamaktan zevk almış, hastalıklı bir organ.
Ama öyle bencil ki.
Ve öyle her şey ki o bencillik.
Onu oradan söküp gözlerimi yuvalarında ters çeviremiyorum.
Sizlerin hiçbirini sevemedi.
Aslında yaptığı iyiliklerin ardında cehennemlik hevesleri vardı.
Git geller hızlandığında ve uyarıldığında gerekli nokta, içi ağdalı ziftle kıvranıp zevk yaratan, tapılmayı seven o açgözlülük, bunları senin okumana rağmen sana yaptırdığı işte devam etmeni sağlayacak.
Şuan koroda yalnız kalan bir tenörün çığlığını dinliyor. Keman yayları gerilmiş, davulcuların kolları havada, piyanist son tınıyla eğdiği başını henüz oynatmamış.
Bazen insanları taklit etmekten zevk alırdı.
Bak sonu görüyorsun.
Sonunu gördüğün bir hayatı heyecanla yaşamaya çalışacak kadar aptalsında. Torunların içinde huzurla öleceksin güya.
Beynimde bir aptal oluşun, kuyuya bağıran ağzında bakla ıslanmaz çobanın sesi gibi yankılanıyor.
Midasın kulakları eşşek kulağı!
Sen boş bir hayat yaşayacaksın!
Işte kafamın içindeki o elektrik akımıyla çalışan, ortalama 700 gram ağırlığındaki, sıvılaşmış pembe domuz derisiyle dolu o organ sana gülüyor.
Yarın bi anda ölebilecek olma ihtimalim seksi bana daha zevkli kılar.
Sen yemekten zevk alacağın yasaklı meyvelere sahip değilsin.
Ben ise bir meyve bahçesi yetiştirdim.
Oturup bir hiçliği sürdürüşünü kutla insanoğlu.
Ben sizin üzerinizde zevklerimi ve özgürlüğümü yaşıyor olacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne düşündüğünü merak ediyorum, buraya yazabilirsin.